Sen leb-i derya ol, ben toprakla taş,
Öpüşsün denizle kara, ceylanım.
Hasretinden bizar bu akılsız baş,
Sabrı aşkla nasıl kara, ceylanım.
Tasvirini etsem ayaktan başa,
Bir tek kusur bile bulamam hâşâ.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
