Ceylan Önkol’a Şiiri - Uğur Akbulak

Kime ne ettikki bize bu acıyı verdin !
Dokuz ay karnında sabırla ve sevinçle evladının canını taşıyan bir anne.
Şimdi dokuz parçaya bölünmüş bedenini eteğinde taşıyor.
Kucak açtım yarabbi sana
Koma beni bu evlat acısıyla
Bir tek başıma
Oy Ceylan'ım
Şimdi yalnızdım
Şimdi çaresiz
Şimdi cansız
Daye dünya pır xayıne...

Güneş sönmüştü Diyarbekir sokaklarında
Havan topu düştüğünde köy meydanına
Evde Makarna hazırlıyordum Ceylan'ıma
Ağır bir sancı saplanmıştı bağrıma
Dokunduğum yer yanıyor
Baktığım her yer kanıyor
Gözler yağmur herkes ağlıyor
Ellerim buz kesmişti
Toplarken canımın canlarını
Dağılmıştı etrafa tüm iç organları
Daha minicikti elleri kolları ayakları
14 yaşında hükmü verilmişti
Cesazı parça tesirli kesilmişti
Şimdi soruyorum sana devlet baba
İnsan hiç evladına kıyarmı
Hep mi öldürür
Hep mi ocaklar söndürür
Oy Ceylan'ım
Şimdi kime hesap soracağım
Ölümüne neden olanı nerden bulacağım
Şimdi yalnızdım
Şimdi çaresiz
Şimdi cansız
Daye dünya pır xayıne...