Ceylân, Nikâh ve Gardiyan Şiiri - Erbil ...

Gözümdeki hayalin vizyondan düşmeyeli,
Bil ki beni bir vuslat arzusu sardı Ceylan.
Kırda bir kez görünüp, bir daha geçmeyeli,
Seni arayıp sormak yâdıma düştü Ceylan.

Nice yer yol iz gezdim, emare bulamadım,
Tüm pınar başlarını, teker teker dolaştım,
Zaman oldu çöllerde, seraplara aldandım,
Seni arayıp bulmak aklımı aldı Ceylan.

Bir paragöz hancıya biraz rüşvet verdim de,
Bir çorba parasına konuştu üç kelime;
“Bir kör gözlü avcının tuzağına düştü de,
Müebbet cezasını çekiyor” dedi Ceylan.

Belki esaretine çare bulurum diye,
Dağları bir solukta aşarak koştum Ceylan.
Seni kafes dibinde cansız yatar görünce,
Beni bir başka alem içine aldı Ceylan.

Ben ki görmek isterken Tanrı’nın eserini,
Cihanda bilen yoktur o billur gözlerini.
O zerafet timsali küçücük bedenini,
Zedeleyen yaranı tenime taktım Ceylan.

Gardiyan çıktı geldi, dedim ki: “Bu ne haldir? ”
Dedi ki: “Suçu büyük, isyana baş çekendir! ”
Dedim ki: “Bu küçüğün kâtline sebep nedir?
Dedi ki: “Özgürlüğe duyduğu özlemidir”