Ceylan Gözlüye Şiiri - Aşır Tunca

Düştüm ıssız sokaklara derman ararım
Gün görmemiş ufuklara canan sorarım
Kendim ettim, kendim buldum ona yanarım
Aldanmışım meğer ben bir ceylan gözlüye

Çok seviyor diye yare verdim yanımı
Bal arısı gibi konup aldı balımı
Çekip gitti gurbet ele sormaz halımı
Aldanmışım meğer ben bir ceylan gözlüye

Aylar geçti, yıllar geçti gelmez selamı
Terk edip de gitti canım bilmez halımı
Bu dert bana musibet mi yoksa bela mı
Tutulmuşum meğer ben bir ceylan gözlüye

Ateş düştü can evime, gönül bağıma
Kader beni yakalamış takmış ağına
Gurbetin çilesi düşmüş benim payıma
Kapılmışım meğer ben bir ceylan gözlüye

Gurbet kahrı çekenlerin yüzü gülmezmiş
Kimi sevdiğine döner, kimi dönmezmiş
Şeceresiz kayıtsızlar asla ölmezmiş
Satılmışım meğer ben bir ceylan gözlüye

Gurbet dedikleri çul hasırın arkası
Ateş gibi yakar canı sevda hırkası
Düşman olur sevenlere kendi kardeşi
Mecnun gibi yandım ben bir ceylan gözlüye

Gurbetin gamını çekmez imiş kervanlar
Ya bulunur ya bulunmaz aşka dermanlar
Sardı yüreğimi sardı, kara burhanlar
Deli gönül gitmek ister ceylan gözlüye.
8 Temmuz 2008