Ceylan Gözlüm Şiiri - Hamza Alpaslan

seni tanımadan önce
amaçsız yolcu gibiydim
önce adını duydum
henüz kara gözlerini görmeden
doğrusu o adı hiç sevmezdim
ne olduğunu anlamadan
kalbim titredi birden
seni tanıyınca
önce karakterini sevdim
herkese benzemiyordun anladım
istisna biriydin meziyetlerinle
asla inanmazdım
bu adı bu kadar seveceğimi
o,senin adın olunca
tüm isimlerden evla oldu
sonra endamını ve gülyüzünü sevdim
o kadar güzeldi ki
keman kaşların ve gözlerin
dudakların kor ateşiydi
damladı yüreğime
gamzelerin gül kokusuydu
burnuma gelen
ölçülü ve güzel gülüşünü görünce
kendimden geçiyorum
çok istedim içeyim
kara gözlerinden bir yudum
bazen bir nefes gibi
çekmek istedim ciğerime
çaresizim
gözümden bile kıskanıyorum seni
şüphe girmesin kalbine
seni çok seviyorum canım
suya hasret çatlamış toprak gibi
bekliyorum seni
tuza hasret bir hasta gibi
özlüyorum gül cemalini
ne edem ki uzağım sana
ne el yetişir ne de sesim duyulur
parça parça serpildim kalbine gülüm
yitirdiğim aklımı arıyorum
derin,berrak gözlerinde
küsme bana
zülüflerine aşığım ceylan gözlüm
başımın tacısın
varlığım ve yokluğum
ne etsem tarif edemem
kelimeler yetmiyor
kifayet etmiyor dilim
geceden heybetli
güneşten aydınlık
ışığın besler kalbimi
sorma canım sebebini
adını değiştirdim
gönlümün unutulmazı
NEJBİR yaptım ismini
Antep 01.10.2012