Ceylan Çağrısı Şiiri - Hasan Ejderha

Hadi ceylan... gel geleceksen
Sen olmayınca dünya yok
Dünyada olunca ben yokum
Korkum, hiç gelmemen
Gelmeyeceğini dememen
Ama ben
Umutlar taşırım
Umutlarım
Beni uçuran yelken
N’olur, gel geleceksen...

Ne yolcular geçti
Kıyısında beklediğim yoldan
Sen yoksun. Halâ gelmeyecek misin
Çağlar hasret sana
Dağlar hasret sana
Ağlar içimde binlerce şair, hasret sana...

Kanadı kırık turnalara ben koşarım
Bir yetim görsem önce ben okşarım
Cümle kuşlarla haldaşım
Ne yollar yolcular yaşadım bir bilsen
Bir tek sen olmadın yoldaşım.

Sen ki bir aşksın damarlarımda
Ha bire ateşin yakar bedenimi ceylan
Leylan bu kadar yaktı mı seni de mecnun
Kerem! bu kadar yandın mı Aslı’na sen de
Bende bir yaradır ki ceylan baş üstüne
Taptuk! sen nasıl buldun Yunus’unu
Yusufunu özledin mi ey baba ben gibi
Dibi derin kuyular kaplar şimdi ruhumu
Neden gelmezsin ey nazlı ceylan
“Bana senden özge yar bulunur mu”

İstemem başka rüya olmasın sensiz
Gemisiz kaptanlar gibi avareyim şimdi karada
Kara da sensiz gördüğüm her şey, ben ak diyorum
Biliyorum gelmesen de sen varsın uzaklarda
Her demimde seni diliyor, acılarla seni inliyorum.

Bir gün isyanla feryadı basarsa ruhum
Düşünsene halimi ceylan, ben ne olurum.

Ceylan...
Çağlar hasret sana
Dağlar hasret sana
Ağlar içimde binlerce şair, hasret sana...
Kalan tek şey umutlarım
Hadi gel artık ağlıyorum baksana.