Ceylan Şiiri - Sami Yalçınkaya

Bir yavru ceylan gezer bu dağlarda
Kimsesiz bir başına
Naif savunmasız orman kanunlarına
Sekerek dolaşır ürkek,mahzun
Bir çok yaban arasında
Bir gün aşka düşer gönlü
Kara sevda derler adına
Haykıramaz aşkını minicik kalbi
Ne dağlara ne bir yoldaşa
Yada bilinsin istemez sıradışı aşkı
Bağrına taş basmak pahasına
Çünkü Leylada öyle yapmıştır Mecnunu
Taki Mecnun kendini yola vuranda
Bir maral türküsüde yakılmıştır
Aşkınla gel bana bir düşler sokağında
Ceylan bir başına aşkın yanan çırasında
Dereyi geçermi avcıya yakalanmadan bilinmez
Lakin aşkın ataşına müptela
Can verirken çıkmaz aşkın nidası
Kesseler söylemez bilirim ruhunda yaşar sevdası
Son sözüdür yarime götürün beni
Sinesine yatayım
Dindirir belki aşkın vuslatı.