Ceylan Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Ceylan beni görmüş, kalakaldım.
Ceylan suya inmiş, seni sandım,
Şaşkın ve de mahsun, bakakaldım,
Bir gözleri var, onda’ da aklım,

Ceylan niye ürktün, bakıyorken,
Gel gitme, gönül sevdi görürken,
İn gel suya, akşam çöküyorken,
Gönlüm seni özler, yine baksam.

Ay parçası yüzler, hele gözler,
Cam gibi parlar, kara gözler,
Şaşkın bu gönül, sevdi ki özler,
Gönlüm, suya gelsin diye ister.

Gerdân_ına baktım, sarı çizgi,
Allah takıvermiş, tümü inci,
Bir gör hele, git onda sevinci,
Lastik gibi zıplar, gezinirken.