Ceylan Şiiri - Mesut Çakırca

CEYLAN

Her ne kadar mutluyum desemde
galiba eksik bir şeyler var
nedir bilmiyorum
bir türlü çıkmıyor kafamdan
bir türlü söküp atamıyorum.
Belki de boş bir tesellidir ümitlerim
saltanatımı evrenle sonlandıramazken
neyi,kimi beklemekteyim
bana korkmamamı söylüyorlar
ama korkuları yaşayacak ne veriyorlar
sevmeyende kaybetme korkusu görülmez
aşkı anlatmaya hiçbir satır yetmez
yaşamak gerekmezmi onları
bak gözyaşlarım bile kurumuşken
onları geri getirmek kolay mı

ah sen güzel insan
sen ki nelere kadirsin
bir ceylanı uzaktan görmek için
ne dağları ne tepeleri geçersin
ama bırak uzaktan sevmeyi,
o ki yanına gelse, bir el uzatmaz
onu öpüp okşamaktan çekinirsin
ey güzeller güzeli minik serçem
ben her nekadar ceylan değilsemde
bir kerecik öyle göremezmisin
bak bir farkım yokken
bana da sevgi elini veremezmisin
hayatımım en güzel hediyeyi veren sen
içimdeki baharları yaşatan,
sen minik serçem
beni diğer insanlardan farklı göremezmisin
Sana sesleniyorum
uzatıyorum ellerimi
belki çaresiz belki yorgunum
belki tam alacakaranlıktayım.
Kaç kez haykırmıştım Allah'a
kaç kez diz çökmüş
yanlız ona sığınmıştım
ne günlerim geçti seslenişlerle
bir yuva,bir kucakmıydı isteğim
yoksa senden ayrı
ama seni yaşayan
bir çilekeşmiydim sevgisiz
yoksa aşksız deli divanemiydim.

Aşktan korkulmaz, yaşanır
ve yaşandıkça anlam kazanır
korkular birer kapıdır
açılmaz
ümitler,
içeri süzülen güneş ışığı
çeresizlik,
duvarlara ağlamaktır

Yaşam seni anlamaksa
kucaklamaksa korkusuzca
titremekse,yalpalamaksa
sana uzanan eli çok görme ne olur.
Bozulanlar yapaydır
temeli bozuk rastlantılardır
oysa biz okyanuslarda inşa ettik kendimizi
mercanlarda yüzdük
inciler taktık şaçlarımıza
bazen deniz yıldızı
bazen de yosun olduk
savrulduk diyardan diyara
birer dilsiz olduk bakışmalarımızla
mısralara,sayfalara yaralarımızı açtık
tuz basanlar oldu yaramıza
yılmadık,dayandık
ve aydınlığa ulaştık sonunda
sen karabasanların arasında
ben senin sıkıntınla acılarda
ama her zaman seninleyim

Bizler ölemeyiz
Bizler artık acı çekmemeliyiz
Bizleri Yüce Allah yarattı
ama kötülüklerle de eriyip tükenmemeliyiz

Olmaz olsun korkular
yasaklamalar,baskılar
neyi kimden kaçırıyoruzki sanki
bunca acıdan sonra
bizlere yazık değilmi
bilinmezlere düşmek mi gerçek
yoksa ardı kesilmeyen endişelerle
elimizdeki ceylanı ürkütmek,öldürmek mi
bir şerçe konmuşsa pencereme
ona ilgi göstermek,sevgiyle dokunmak suçmu
suçsa günahı nerede bunun
yanlış olanı bulup ortaya çıkartanlar
bunun vahşeti nerede,kötülüğü nerede
serçeyi korkutan ikilemlerimiz değil mi?
beni sana,seni de bana yakınlaştırmayan
çevremizdeki baskılar değil mi?

Zaman yaşanmalıdır demişimdir herzaman
ve sen gözümün görebildiği,
ruhumun sezinleyebildiği her yerdesin
öyle masum duruşun varki,
ceylan bile kapris yapar,basar gider
tozu dumanı birbirine katar
kıskanır,kaçar ardına bakmadan
bizi bizimle bırakır

Sende sevgiye açmısın benim gibi
ama korkumuzdan cevap veremeyiz ki
hani kar,kış,fırtınalar vız gelirdi bize
hani engel tanımamaya yemin etmiştik
öyleyse neden bu güvensizlik
belki de kendimize güvenimiz yok
güzele dokunmaktan neden ürküyor
neden aynalarda tenimize dokunmuyoruz
ona ve ruhumuza neden tapmıyoruz
eğer güzel olduğumuz gerçekse
onu neden kendimizden ve başkalarından esirgiyoruz

Bunlar sitem değil
bunlar ne arayış nede aldanış
biz birbirimizle güçlüysek
o gücü kullanamamak niye?
ben seviyorsam dile getireceğim
ve sana tükenmeyen bir mum,
solmayan bir gül,
ve değişmeyen,bozulmayan
bir MESUT vereceğim