Avcılar vurdular, parçaladılar,
Hangi kapılara varasın Ceylan?
Soğumasın diye kurcaladılar,
Öcümüzde savmaz yarasın Ceylan.
Makarna istedin, kırlara koştun,
Kendi alanında haddi mi aştın?
Avcının kurduğu tuzağa düştün,
İçimizde savmaz yarasın Ceylan.
Acaba kaç kişi acını duydu?
Seni çocuğunun yerine koydu,
Böyle bir vahşete vicdanı uydu,
Kaçımızda savmaz yarasın Ceylan?
Çanakkalelerde bu millet birdi,
Sonra kanımıza kim, neden girdi?
Ceylanlarımızı toprağa serdi,
Nicemizde savmaz yarasın Ceylan.
Millet ne yaptı ki düşman bildiler?
Irkçılıkla halkı bölüp dildiler,
Yetişen gençliği kırıp sildiler,
Gücümüzde savmaz yarasın Ceylan.
İhanet belgesi bitmeyen dizi,
Dağlıca, Aktütün yolunda izi,
Yıllarca katledip yediler bizi,
Acımızda savmaz yarasın Ceylan.
Bir anayasayı yazamıyorsak,
Zulüm düzenini bozamıyorsak,
Zulmedene dahi kızamıyorsak,
Suçumuzda savmaz yarasın Ceylan.
01 Ekim 2009 (Öyküsü var.)
Kayıt Tarihi : 7.12.2010 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
CEYLAN’IN HAZİN ÖYKÜSÜ Tarih: 28 Eylül 2009 günüydü. Diyarbakır’ın Lice İlçesinin bir köyünde yaşıyordu Ceylan. Daha on iki yaşındaydı. O gün kırda keçilerin peşinde, çobanlık yapıyordu. Acıkmıştı; eve gidip annesine, anne makarna pişir deyip kıra koşmuştu. O sadece keçilerine çobanlık yapmanın derdindeydi. Onun o küçücük yüreği zaten başka bir şey düşünemezdi. Avcıların pusuda olduğu aklına bile gelmiyordu. Her şeyden habersizdi. Böyle bir anda bir bomba atardan ateşlenen bomba Ceylan’ın karnında patlamış, Ceylan paramparça etrafa saçılmıştı. O acıyla feryat eden annesi savcıya koşmuş ama avcılardan korkusundan mı neden bilinmez savcı olay yerine gelmiyordu. Anne, Ceylan’ının parçalarını çalılardan, ağaç dallarından, yerlerden eteğine toplayıp savcının yanına gitmişti. Gitmişti ama avcıların çizdiği kaderi değiştirmek mümkün değildi. Zaten bu olay ne ilk, ne de sondu. Bölgenin kaderi. Sadece bir Ceylan değil, binlerce ceylanımız sağ, sol, Alevi, Sünni, Türk, Kürt, azınlıklar denilerek yıllarca hunharca aynı pusuda gitmedi mi? Yıllardır ülkemizde çeteler, mafyalar, terör örgütleriyle süren bu vahşetin gerçek yüzünü fark eden aydınlarımız aynı akıbete uğramadı mı? Ceylan, yıllardır ülkemizde bu vahşeti sürdüren o köhne kafaların ceylanlarımıza bakışının özetidir, ana fikridir. Dağlıca, Aktütün, Çukurca, Gediktepe; deşifre edilen ses kayıtları işte bu köhne yapının ceylanlarımıza otuz yıllık bakışının boy aynasından yansıyan birkaç kesit değil midir? Ne dersiniz?
TÜM YORUMLAR (1)