Ceylan Şiiri - Dağlar Özügüç

Kirlettiler mehtaplı gecelerin aydınlığını
Farkedemez olduk sahte gülüşlerin kahpeliğini
Sen bilemezsin buraların tenhalığını
Kaldıramazsın tabiatın doğallığını
Bu coğrafyada sen çabuk sıkılırsın
Git seçkinci konforunda uyut yalnızlığını
Benim uykularımla sen uyuyamazsın
Burda küfür suratlar cesaret kırar
Bazen bir kuru ateş yetmez ısınmaya
Burda geceler inanılmaz soğuk olur
Kavrayıcı duygularla kendini ısıtmalısın
Kalbinin sıcaklığıdır seni sevgiye götürecek
Derdinin dermanı bizatihi çektiğin o acılar olacak
Hislerine güvenmesini bilmelisin
Duygular değilmidir insanı yıkan
Yollara salıp sonrada yolsuz bırakan
Eğer bir Ceylan razı değilse ezilmişliğin gamına
İçgüdülerinin engellenemez hoyratlığına
Yenilir sonunda ruhunun kabaran isyanına
Ceylan geçer tereddüt etmeden avcının karşısına
Bir zalim kurşunu koyar kalbinin odağına