Ceylan Şiiri - Fatih Tekiner

Seke seke dolaşırdı kırlarda
Sevginin tadına doyandı ceylan
Ayağı kayınca yere serpildi
Acısa da dizi dayandı ceylan

Durmadan yoluna devam ederdi
Dostum için canım hep feda derdi
Bazen de yüreği zulümler gördü
İsyandan her daim cayandı ceylan

Muhitinde onu herkes bilirdi
Ne birini kırar, ne ah alırdı
Ahlakıyla gönüllerde kalırdı
Büyüğü, küçüğü sayandı ceylan

Nefret duygusunu hiç tatmamıştı
Kötülük zihninde yer tutmamıştı
Ummadığı anda tuzağa düştü
Nihayet hüsrana boyandı ceylan