Ceylan Şiiri - Halil Türkoğlu

Bilmiyorum
Bir ceylanın neden nehirlerde dolaştığını
Tek başına,
Alabildiğine umursamazcasına,
Orman gömleğini
Üstünden çıkartırcasına,
Yalnız
Akıntısız yalnızlığında ıssız.
Hani kimse pek bilmez yalnızlığı
Bozulup, tekrar yerine koyulamayan
Yapbozum oysa bu akıntıda
Her tarafta, parçasız...
Çizgilerim var benim, kırışmış
Kırışık anlımda kaybolur ansız.
Bilmiyorum
Bir ceylan neden seçer kaybolmayı
Hemde bu vakitlerde
Gözyaşı gelip düşer ve gider
Masanın kumaşında kaybolmayı seçer,
Acımasız sayfalar yüzüme çarpıp geçer,
Olan olur, gider ciğerimi deşer
Gözyaşıdır işte; kendim olamadığım zaman.
Koyu gecelerin karanlığıyla
Yüreğimde bir ceylan gezer
Ve onun ağırlığında bir akşam ki yıldızsızdır
Derin çığlıklarım zamansızdır
Koynumda uyumayı seçer
Aklımdan sevda geçer, derinleşirim, kaybolurum
Koşarak uzaklaşınca yüreğim
Elvedasız, nereye gider bilmiyorum
Bilmiyorum bir ceylan neden kaybolmayı seçer.