Ceylan Şiiri - Kara Osman Nalbant

Çayın taşı olsam kimseye ilmem
Yazdığım yazıyı, ölürüm silmem
Bizim ele bahar geldi mi bilmem
Yolda gördüğüme sorarım Ceylan

Dünyada her insan bir cana sahip
Dermansız dertlere devadır habip
Seherde seslendim gelmedi tabip
Ben kendi yaramı sararım Ceylan

Nisanda ektiğim burçağı yoldum
Divana çıkmadım, divane oldum
Gölün kıyısında kendimi buldum
Sözümle gönlümü yorarım Ceylan

Şu yalan dünyada, yükümüz ağır
Yağmur bizi duyar kar bize sağır
Kalkıp er seherde, gel diye çağır
Her dem dağı taşı yararım Ceylan

Kara’yım cihanda kısılmaz sesim
Yar dediğim canı, incitmez esim
Sağ elimde kalem solumda resim
Gece gündüz hayal kurarım Ceylan