Ceylan Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Ceylan

Dilim damağım çatlar anmasa ismini dilim,
Körkütük otururum didenle belki bulurum dinim.
Sen bu yollara teşrif etmezsen niçin memnun-i didem?
Başımı yolunda kurban etmesem gider yok olur zihnim.
*
Zülfünden de beter kaşların kirpiklerin benzeri bulunmaz ruhsarın,
Çeker kalbimi ağına bağlar teline öldürür zinin.
Çıra gibi yanakların tutuşurlar benim ahımla,
Yansın amber misali sertaser perçemi çin çinin.
*
Hicran derdine tabibisin bende çaresiz mahcurum,
Her geldiğinde ruhum yerinden çıkar attığın adımlarına mecburum.
Nahçir-i kalbime gözlerin gösterir kendini bir ceylan gibi,
Bende avcı gibiyim çaresizim avlamaya mecburum.
*
Eller der ki sadık değildir sözüne hep inatta,
Sözüne kandil dağı şahittir bozmadığın arzuladığımız huzuru.
Şiwan Ali Yilmazdağ