Ceylan Şiiri - Mustafa Ceylan

Ayrılık ateşi yakar, kavurur
Gözümden akanlar sel ceylan ceylan
İçimde hasretin dağ gibi durur
Bekletme yollarda gel ceylan ceylan

Sevda kervanını çeken baş idim
Bir kutsal yük gibi aşkı taşıdım
Yapayalnız kaldım, dondum, üşüdüm
Esiyor bağrımda yel ceylan ceylan

Ağlayan sazımın telleri kopuk
Kader taylarından yemişim topuk
Düştüm uçuruma kanadım kopuk
Elime el uzat el ceylan ceylan

Ne Mecnun, ne Ferhat değilim inan
Kurumuş yaprağım dalda çırpınan
Birgün kurumadı avcumda kınan
Hatırlatır seni bil ceylan ceylan

Ben de bir Ceylan’ ım düşmüşüm dile
Yolunda bekleyen köleyim köle
Göğsünden çıkarıp mendilin ile
Gözümün yaşını sil ceylan ceylan