Çeyizler Kitap Olsun Şiiri - Nurcan Uğurlu

Kusurdur adeta
Bizim oralarda kız olmak
Ben nereli miyim
Fark eder mi
Türkiye’nin her hangi bir yerinden

Yavaş gidersin yürü derler
Hızlı gidersin deli derler
Kız kısmı değimli
Zavallı bir eksik etek
Besler büyütürsün
Yarın çeker gider el evine

Kimileri okutmaktan yanadır
Kimileride okuyup ta ne olacak
Otursun evinin kadını olsun derler

Çeyiz hazırlıkları başlar

Yaşamak
Sırf evlilikten ibaretmiş gibi yetiştirilirsin
Kocana, büyüklerine itaat edeceksin derler
Yaş onaltı dır
Görücüler gelir beğenirler seni
Senin ailende onları beğenir
Sorma gereği duymazlar, çünkü
Saçın uzun aklın kısadır
Alır koyarlar uzunca bir yolun başına
Yürü derler

Bakarsın uzaktan

Yaldızlarla süslenmiş bir ev
Eşyalar, mücevherler hatta
Kocaman harflerle yazılmış mutluluk tabelaları ve
Pembe, pembe baloncuklar…

Aslında gözünü kamaştıran şey
Kaçıştır kurtuluştur
Umuda umutsuzca gitmek gibi

Gidersin…

Hani yağmur yağdıktan sonra küçük su birikintileri olur ya
Baktığın zaman gökyüzü tersine dönmüş
Uçsuz bucaksız bir boşluk vardır
İşte o boşluğun tam ortasında bulursun kendini
Ne girişi vardır nede çıkışı
Yaldızlar bakırlaşmış halka-halka sarıvermiştir etrafını
Kıramazsın
Geriye de dönemezsin

Çünkü sana, koca evine gelinlikle girer
Ancak kefenle çıkarsın demişlerdir

Kimileri benimser
Kaderim der razı olur
Kimileride sahte dünyalar kurar
Kendi kabuğunun içinde yaşar kaplumbağa misali
Kör kuyuya düşen umutlara ulaşmak için çırpınır durur
Her defasında belki, belki yarın diye avutur kendini
Ve düşünür
Acaba o gördüğüm pembeler neydi
Çaresizlikler içinde çareler arayan
Bir genç kızın düşleri…

Ve bu hikâye

Geleneklerin çelik duvarları arasına sıkışmış bir dünyada
İnsanlığını kaybetmemek için direnen
Bir bireyin son çığlıkları
Lütfen, lütfen çeyizler kitap olsun

ÇEYİZLER KİTAP OLSUN