Çeyiz Sandığından Çıkarıp Atacaksın Yaln ...

galata köprüsünün eteğindeyim
elimde bira şişesi
gözlerimde eminönü
ve gülmeyi beceren yoksul insanlar
gözlerimde martılar
yüreğimde sen

gözlerini simite çakan çocuğu görünce
utanıyorum biramdan
ve kanıyorum
çocuğa balık ekmek ısmarlıyorum
izin alarak babasından
uçuyorum martıların ardından
maviliklerime
ve umut dolduruyorum ceplerime
soylu sevdam sen işlemişsin iliklerime
nere gitsem sendeyim
sevgini yurt edinmişim kendime

sen anadolu gibisin bal gülüşlüm
duruşun kafkaslar
çoruh gibi akarsın içime
içimde karadeniz gibi sevdan var
kurşun mu yağıyor gökten
nedense bir yanım munzur’da ağlar

sen memleketimin toprakları gibi bereketlisin yâr
ben işçinim senin
sevgimle işleyeceğim o güzel bedenini
tanıdıkça kendini
seveceksin kadınlığını
barışacaksın günlerin aynasıyla
yüreğine her baktığında göreceksin beni
çeyiz sandığından çıkarıp atacaksın yalnızlığını