Sar kollarını bana sonu boğulmaksa bile
İçime akıt zehrini sende kalmasın
Sözlerin boynuma bıçak, olsun yine de bile
Ama hak edeni sev kanım yerde kalmasın
Kalmasın yerde kanım ama, razıyım senden gelen ölüme
Ah, delirmeli aklım ulaşamamaktan sana
Benden duyulmalı sonsuz haykırışlar
Küçülmeli bedenim önünde boynumu asana
Hiç olmalı seni kaybedince bütün kazanışlar
Uyumaktan uykusuz kalmalı gözlerim
Haykırır küle dönmüş yüreğimin sesi
Sessiz kalamam sana yanışımdan
Ağlar kalbim ve ellerindir kafesi
Sensiz kalamam ıssız aşkımdan
Ne sen dönüp baktın geriye
Uğruna ölmekse suçum gözlerine mahkumum
Söylemesi kolay sana, istesem de susamam
Dokunuşunla yaşıyorum ellerine mahcubum
Varlığın içimde zehir, istesem de kusamam
Araftayım sensiz ve yanımda tek bir mum
Kahveden nemalan gözleri gerçeğin aynası
Vazgeçemediğimi görenler deli sanmasın
Seversen sever, delilik yaftası
Aşkım gurupta battı, adımı anmasın
Yanar yürekler, aşktır hastası
Bir ateş ki bu, ruhumu yakacak
Yaktıkça ruhum huzura kavuşacak
Gözyaşlarım zehir aciz bedenime
Lakin ölümdür bana en büyük hediye
Güneşin doğuşu mu daha sahi
Yoksa içimde kopan belirsizlik fırtınası mı
Bilmiyorum, bir cevabım yok
Yine de durduramıyorum ruhumun ağlamasını
Yola çıkmış gibi hissediyorum bazen
Bu umutsuzluk öldürecek beni sensizlikten evvel
Bir yas havasına bürüneceğim izninle
Ufak da olsa yarın için bir sebep ver
Baharı getirecek tek sevda da kayboldu seninle
Beklerim sabahı güneş daha batmadan
Bir yol aradım sonu sana varmayan
Çeşmeler gezdim sensizliği dindirecek
Susadım, susadım aşkına ardından
Benim melun halimi kim bilecek
Her gün, her saniye kendimi daha çok ızdırap içinde buluyorum
Bir çıkış yolu var ama ben bulamıyorum
Sanki, gökyüzündeyim ve nefesimi tutuyorum
Sanki, yaşamaya gelmişken sürekli uyuyorum
Kuytu köşelerden topluyorum şimdi kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!