Ceyhan Nehri Şiiri - Hanifi Kara

CEYHAN NEHRİ
-Gönül ırmağım-

Eteğinden kaynar, Örtme Kaya’nın
Pozuna kurbanım, Ceyhan Nehri’nin.
Salınır küheylan, yelesi gibi
Sazına kurbanım, Ceyhan Nehri’nin.

Görenin gönlünü, ilk anda alan
Yapılan hizmetler, olmasın talan
Mesîre alanı, hâline gelen
Gözüne kurbanım, Ceyhan Nehri’nin.

Gece yakamozla, bana kaş eder
Kendine bakmaktan, beni şaş eder
Var olan varlığa, hayat bahşeder
Özüne kurbanım, Ceyhan Nehri’nin.

O aktıkça, biz onunla akarız
Onun için, tüm cihanı yakarız
O nazlıca akar, bizler bakarız
Nazına kurbanım, Ceyhan Nehri’nin.

Uslu uslu, yatağında belenen
Toprak ile, sürtünerek bilenen
Dört ırmaktan biri, o müjdelenen
Sözüne kurbanım, Ceyhan Nehri’nin…(*)

Hanifi KARA

(*) Tâc Tercümesi: Cilt: 5 Sayfa: 732 Hadis No: 1137 Sahih-i Müslim: “Seyhan, Ceyhan, Fırat ve Dicle… Hepsi cennet ırmaklarındandır.” (Onlar gibi bereketlidir).