Ceyhan Nehri Şiiri - Aşık Osman Feymani

Ayağın Akdeniz, başın Elbistan,
Sende bir özellik var Ceyhan Nehri.
Senden faydalanır; bağ ile bostan,
Suyun bin bereket, nur Ceyhan Nehri.

Ahır dağlarının kuzey yüzünden,
Zuhur ettin Elbistan’nın özünden,
Ses almışsın bir velinin sözünden,
Sensin ırmaklara pir Ceyhan Nehri.

Afşin diyarından, gelir geçersin,
Göksun Ovası’nda, yolun seçersin,
Kayadan kayaya seker, uçarsın,
Menzile ulaşmak zor Ceyhan Nehri.

Elbistan elinden çıkar yürürsün,
Ali Kayası’na selam verirsin,
Beri yüzde Düldül Dağ’ın görürsün,
Eteğine yüzün sür Ceyhan Nehri.

Pınarlar, çeşmeler aslındır senin,
Bir katreden hasıl; cismin, bedenin,
Kâinata hizmet; ışığın, fenin,
Özünde saklıdır sır Ceyhan Nehri.

Düldül Dağları’nın dar virajında,
Tünele girersin; Sır Barajı’nda,
Eğlen barajların göl garajında,
Pınarlardan aslın sor Ceyhan Nehri.

O diyarı boş belleme, er dolu,
Nurhak Dağı semasında nur dolu,
Evliyalar, ermişler var; pir dolu,
Başını kaldır da gör Ceyhan Nehri.

Derelerden aktın, çayda duruldun,
Avuç avuç, zerre zerre derildin,
Dolanı dolanı gezdin, yoruldun,
Mola ver azıcık dur Ceyhan Nehri.

Aslantaş’ın barajında göl oldun,
Araplı'nın Büveti’nde sel oldun,
Tarla tarla mahsûl oldun, gül oldun,
Toprağın koynuna gir Ceyhan Nehri.

Kastabala Kalesi’nde yad idin,
Hemite’nin kalesinde hat idin,
Ceyhan Ovası’nda “Yarsufat” idin,
Mercimek’te oldun hor Ceyhan Nehri.

Lokman Dağ’ın dolanırsın epeyi,
Misis’den aşağı Cabbar Dede’yi,
Seyhan ile sularsınız güneyi,
Sağlarsınız nice kâr Ceyhan Nehri.

Ne diyarlar, ne beldeler dolaştın,
Nicesine kucak açtın, kol açtın,
Feymânî’yim, Akdeniz’e ulaştın,
Gayrı muradına er Ceyhan Nehri.