Ceyhan'ın Çıkmaz Sokaklarında

Gün güneşli bir gün,
Göğün mavisi ölgün gri,
Ve ağaçların serin gölgesi,
Bir hayal gibi gülüyor bugün.

İçimde garipçe duygular dolaşıyor,
Sanki yılların özlemi binmiş sırtıma,
Yükünün altında ezilmiş hamal gibiyim…
Yüzümde yama gibi duran bir tebessüm,
Yüreğimse ufalanıp ağrımaya başlıyor,
Bu şehrin arka sokaklarında.

Boynumda bir değirmen taşı dönüyor,
Başım öne düşmüş,
Bakışlarım ise ayak uçlarıma takılıyor,
Gözlerimse kah kaldırım taşlarına,
Kah sarkan ağaç dallarına kayıyor;
Sonrasında ırayıp gidiyor uzaklara,
Kirpiklerim mevsimsiz ıslanmış,
Bedenim titriyor nefesim daralıyor,
Bu şehrin Çamlı yolunda.

Halbuki ne hayaller kurardık,
Behice'nin parkındaki salıncaklarda…
Hürriyette Aydemir oğlu mahallesinde,
Bir Osmaniye caddesinde,
Bazen yakar top,
Bazen çelik çomak oynardık,
Bazen de sekerek çizgi atlar,
Çökerek misket yuvarlardık,
Bu şehrin ırmak kenarında.

Bir zamanlar bizde çocuktuk hani,
Her gün top peşinde koşardık,
Önü patlak yanı yırtık;
Spor ayakkabılarımız vardı…
Ne bileyim öyle mutluyduk sanki!
Üstümüz kir pas içinde kalır,
Terimizden güneş akardı,
Bu şehrin çıkmaz sokaklarında.

Meğer hayat hiç beklemezmiş,
Düşlerin otobüsü gibi,
Diyar diyar uçup gidermiş,
Bir serçenin kanadında,