Ceyhan’ı Kurtardık Şiiri - Oktay Doğan

Düşmanın her yanı yakıp da, yıktı
Yükseldi alevler tüm semaya çıktı
Siper ettiğin göğüs çelikten pekti
İnana-inana kurtardık

Ceyhanlım yurt için aktıysa kanın
Şehitlik namına, yükselmiş şanın
Yedi düvelin dilindedir bak namın
Nam sala-sala kurtardık

Sadece yiğit olanlar yapardı bu işi
Çarpıştı ölümle; mert, er olan kişi
Dünyada; var mıdır ki benzeri-eşi
Tarih yaza-yaza kurtardık

Her yandan düşman toplar atıyor
Durmayın arkadaşlar vatan batıyor
Bakın bulutlar bile matem tutuyor
Yaratana güvene-güvene kurtardık

Kadın, erkek demedi koşarak geldi
Adeta fırtınalı, tipili azgın bir yeldi
Önünde durulmayan bulanık seldi
Düşmanları boğa-boğa kurtardık

Toplar, tüfekler yoktu elimiz boşta
İhtiyarı, genci, toyu hep aynı yaşta
1922 yılında; soğuk, ayaz bir kışta
Ölüme koşa-koşa kurtardık

Silah yoksa baltayla, oduna n’oldu
İnancım kurtuluşa giden tek yoldu
Çok şükür Ceyhanlım muzaffer oldu
Kazma-kürekle vura-vura kurtardık

Bu günü yaşarken sakın unutma dünü
Galibin, haklının tarihte yükselir ünü
Bulutlu bir Ocak ayının; altıncı günü
Al bayrakları asa-asa kurtardık

Senin eserin oldu bu iş tarihte durur
İnsanoğlu fanidir; eni sonunda ölür
Haksızlıklar sonunda belasını bulur
Binlerce şehit vere-vere kurtardık

Sorun hele bir bu yiğitler kim-nereli
Yürekler çelikten; yüzler yara-bereli
Hadi kalk; ilk hedef Akdeniz’dir ileri
Domuzları süre-süre kurtardık