Ceyhan Gözlüm Şiiri - Hanifi Kara

CEYHAN GÖZLÜM

O sürmeli gözlerle, beni gördüğü anda
Bulgur gibi kaynayan, Ceyhan gözlüm nerdesin?
Gece, gündüz durmadan, aşkın kor aleviyle
Beni her an dağlayan, nâlân gözlüm nerdesin?

Belki kırılır diye, demez ki neden, niçin
Öyle cömert ki gönlü, yol eyler serer saçın
Elinden geldiğince, mutlu eylemek için
Her imkânı sağlayan, Seyhan gözlüm nerdesin?

Aşkın beni eritti, kaldım bir iplik gibi
Her yolcuya su verir, dağdaki gaglık gibi
Öyle güzel seker ki, ürkek bir keklik gibi
Beni sana bağlayan, ceylan gözlüm nerdesin?

Anzeri aratmıyor, bal akıyor dilinden
Bir hatıra ver bana, zülfünün tek telinden
Göz göze geldiğimde, öyle ki sevincinden
Baktıkça candan gülen, reyhan gözlüm nerdesin?

Yoksa özel hâlimiz, bu işe bir perde mi?
Problemin çözümü, toplumda mı, serde mi?
Bu dünyada değilse, kavuşmak mahşerde mi?
Âsi gibi çağlayan, yâren gözlüm nerdesin…?

Hanifi KARA