az da olsa konuşabilsem seninle
eski tanıdıklarımızdan bahsetsem
şimdi resimlerde kalanlardan
bir de isteyipte unutamadıklarımızdan
ahmet abi ve renan ustanın
arasında sıkışan benim desem
koşuyorlar
yorgunlar
deniz kıyısında tam üç kişi
kadınlardan birisi en önde
peşindeki kumral saçlı bir adam
belliki çocuk halen
her sonbahar geldiğinde
yalnız kalıyorum
üşüyorum
titriyorum
korkuyorum geceleri
sesler duyduğumda,
penceremden çocuklar geçiyor
kışla birlikte
sanki sıcak memleketlere göç eden arı kuşları gibi
arada sırada el sallıyor kimi
kimi ise hiç farketmiyor
sandalyemin üzerindeki anemonları
her sabah
programlanmış bir saat gibi
servis düzenlerken odaya
bir sen küfrederdin bana
geceleri mumlar yakıp
üzerinden atlayanda sendin
kırmızıya kanalım
bir gece daha birlikte
yağmura bakmayalım
camlardan sarkmayalım
sonra aklımıza geldikçe
kırmızıya akalım
sessiz bir öğle sonrası
gökte üç kuş
bulutları çağırıyor
ve yerde üç çocuk
bir köprüden
uzaktaki sukuşlarına bakıyor
Serra söylermisin
yıldızların altında
isimsiz gözlerime
bakarken
gördüğün
yeniden başladığını düşünen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!