EMİRGAN.....
Seninle ne güzel konuşurduk,
Anlaşırdık bir zaman...
Boğaziçi,
Yıllar geçti aradan...
tutunmayı unuttum unutmalara...
yok artık…
o yok…
alışmak gerekir bu boşluğa
alışmak gerekirdi aylardır
Öyle tenha kaldı ki şarkılarsensiz,
Öyle mahzun ki bilsen, sensiz akşamlar...
Telde mızrap, ney'de nefes,
Bende heves tükendi,
Öyle ıssız kaldı ki içimde yollar...
BU GECE GEL YAR...
doldu çoktan
hasrete verdiğim mühlet bu kadar
en sadık inkarcısıyım vazgeçmelerin
bu gece gel yar
GÜZE BULANMIŞ BİR GENÇLİKTİ O…
bahar ve yaz yaşamış mıydım o zamanlar
şıkır şıkır çağlayıp gitmelere var mıydı hevesim
şahitti yeni yetme aynalarım
günlerim,
çıkmaz bir arka sokakta,
yosunlu taş avlularıyla,
karanlık yüzlü,
eskiden kalma,
unutulmuş ve harap,
ikizini taşırım içimde aylardır
o hissettiğin korkuların
bilmez miyim can
bilmez miyim
diyemem kimseye
yeminlerle mühürlüyüm
biliyormusun can,
ne zamandır,
hangi odaya girsem içerde sen varsın...
hangi kapı açılsa,
çıkan sensin oradan...
her gece sen varsın yatağımın ayak ucunda
seni seviyorum
içim ürperiyor seni düşünürken
kor ateşlerden çıkıp
buzlu pınarlara akıyorum
sonra bırakıp saçlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!