gün dudaklarında bir yerdir
öpüşünle başlayan öpersen sonlanan
ayın on dördü dilin gün kurusu tadında
akışı gürültülü nehirler ömürler boyu
geç kalan değil de belki geç gelen
anne bildin mi
dolores diye bir kadın olacaktım
kent kuşları eteklerinden göklere
zamansız kıyılar verdin yorgun ayaklarıma
köpüre köpüre suları çıplak bileklerimde
bizden yonttum bu heykeli sevgilim
sicim gibi gözlerimden
deltalardan yurtluk bu aşka
aşkı dere yataklarında göverttim
şehirle beraber yavaş yavaş
değişenlere gelsin aşk
sınana sınana turna kuşu göklerde
değişmek dedim deşilmek anladı hayat
öyle mor ki günler
üstünden yurtsuz bir bulut yağmadan geçer
korkunun anaç abası
iyi bir fikir miydi yaşamak
ahşabı yaş bel veren köprü
altı delire köpüre azgın ırmak
kapanır kireçten yüzü
yüzündeki peçeye
gözleri kavisli kılıçlar
kalbinde yer açtığın
tüm yorgunluklardan geriye
sana bende kalanı getirdim
yaşlı bir adamın enginliğinde
ellerinde kıvrılan sanki o eski belim…
yatıştı günler dizlerimde nihayet
alevden baş çarpa çarpa kalp gibi
dizlerimde günler
öğle vakti uykuda çocuklar gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!