Çevren Çizgisinde Hüzün Şiiri - Ozan Efe

çevren çizgisine hüzün
ikindiden kalma yangın
yaprağında soldu güzün
yaz gününe düştü çıngın

göklerden uçar yüreğim
oklardan saçar yüreğim
köklerden açar yüreğim
dostlar arasından angın

karanlıklar erken çöker
güz gününe sarı döker
kör nefis kendine çeker
sapmadan gidene kangın

bayramından mutlu güne
doymuyor neden gününe
çevirmemiş gün yönüne
yokluğun gönlüne zengin

poyraz eser nehrin üşür
seven dosta gönül düşür
sevdasından al dönüşür
canında bulunca dengin

izimden yitmiş gözlerin
zehir zemberek sözlerin
yokuşa sarmış düzlerin
dağlardan öteler engin

geceden sarkınca perde
talihim durmaz siperde
deliden gönlüm kiperde
dağıldı mı solgun rengin

ozan efem suskun gezer
sürgünlerden filiz süzer
suyun almışa gök sezer
yeşerir mi dersin sengin

010911denizli