Çevre Emanettir Şiiri - Taha Nur

Oğlum Mehmet'in şahsında tüm çocuklara ve gençlere;

Boş değil, bu muhteşem tablo, bu tabiat boş değil.
Renkleri bize emanet bize; gözün gibi koru Oğlum.
Hoş değil, çevreye böyle boş bakmak, hiç hoş değil.
Değerleri bize emanet bize; özün gibi koru Oğlum.

Toprak, en büyük vefakâr dost, hem bedenimizin aslı.
Konup ta göçtüğümüz şu dünya hayatının en son faslı.
Kutsal Vatan toprağından ayrı kalan, elbet olur yaslı.
Bu topraklar bize emanet bize; canın gibi koru Oğlum.

Hayatın kaynağı, paklığın simgesi, temiz, duru su.
Hem gözümüzün huzuru, hem gönlümüzün sürûru su.
Bereket getiren, çoraklığı gideren, toprağın gururu su.
Bu sular bize emanet bize; ruhun gibi koru Oğlum.

Temiz hava, bol oksijen, nefes nefes ihtiyacımız olan.
Dünyanın akciğerleridir bozulmamış, yemyeşil orman,
Bunlar olmadan sağlıklı, güzel yaşamaya var mı imkân?
Bu ormanlar bize emanet bize; nefesin gibi koru Oğlum.

Sarı çiçekler, rengarenk kelebekler bizi kırlara koşturur.
Uçsuz bucaksız mavi deniz insanı bir başka coşturur.
Issız dağlar, sarp kayalar sessiz, sakin ve gizem doludur.
Bu güzellikler bize emanet bize; özün gibi koru Oğlum.

Canlı-cansız herkesindir bu dünya, bu eşsiz yeryüzü.
Tefekkür et, Yaratanı idrak et, bak direksiz gökyüzü.
Gören görüyor, bilen biliyor, uzatmağa ne hacet sözü.
Bu Dünya bize emanet bize; gözün gibi koru Oğlum.