Ceviz kokusu Şiiri - Arap Kurt

Genzimi yakar durur şu cevizin kokusu
korkularımı yendim başta ölüm korkusu

Gurbet ile ayrılık öteden beri kardeş
Günün ortası gece hâlâ doğmadı güneş

Yağmur yağarken bile ateş yanıp duruyor
Bu ne yaman özlemdir kan damarda donuyor

Sular zehrini kustu gül goncası kurudu
Fideledim umudu toprağında çürüdü

Her canlının kederi sevinci de var elbet
Uçar oynar kelebek ölüme yakın müddet

Senden başka kim duyar deli düşünceleri
Boştan yere yâr bildim şu sağır geceleri