Ceviz ağacı Şiiri - Halil Aydın

Ailenin büyüğü Avni dikti beni İç bostana
Avni getirdi beni ta İstanbul’dan
Suyu toprağı her türlü besinle doluydu
Kısa zamanda uzattım kollarımı sonsuzluğa..

Kollarım cevizlerle yüklendi, soyuma çektim
Her biri iri, iri içim besin, vitamin dolu
Adımı İstanbul cevizi koydular
Dal budak saldım, meydan okudum doğaya..

Adil çıktı kollarıma, çırptı yapaklarımı cevizlerimi
Döküldü cevizlerimi yerlere, topladılar beni
Yeşil kabuklarım soyuldular kuruttular beni
Çuvallara koyup kışa sakladılar beni..

Kabuğum incedir cevizin içindeki besinler şifadır
Dertlere dermandır, arardı insanlar beni
İlaçtır kuru yenir, yaş yenir, yağım nefistir benim
Gövdemde güneşlerin enerjisiyle çizilmiştir desenlerim..

Hayrandır zevkli insanlar desenlerime
En güzel desenli mobilyalar benden olur
En güzel sandıklar, en güzel silah kabzaları
Ev eşyalarına bayılır zevkli insanlar..

Kullandıkça göz alıcı şekilde ışıldarlar
El emeği Göz nuru dökülerek işlenen örtüler
Anadan kızına benden yapılan sandıkta saklanır
Kültürlerimizi medeniyetimizi taşır sonsuzluğa..
HALİL AYDIN (Sizden biri )