Ceviz Ağacı Şiiri - Alper Küçükdurmaz

İki ev arası bir oluk
Bir ceviz ağacı, oluğun yanı başında
Birden otururken orada
Yalnız ceviz ağacının altında
Aşkım geldi yanı başıma
Olduk mu birden iki beden derken;
Artık yeter dedi, seni çok özledim
Evin balkonundan yollarını gözledim
Birden bir his geldi içime
Gideyim dedim teyze kızımın evine
İşte o an seni gördüm ceviz ağacının altında
Ve karar verdim bir an
Sevdiğimin yanına oturmaya
Ben dedim; birisi görür laf olur
Laf taşırlar sizin eve yol olur
Olsun dedi, artık yeter
Seni özlemek her şeyden beter
Bir an söz bitti gözler buluştu
Yeşil gözlerinin güzelliği
Yüzüme akseden tebessüm oldu
Yan yana ikimiz, ama yalnız
Yalnız ceviz ağacının altında oturmaktayız
Birden gözüm oluk başında ki yola kaydı
Yokuş yukarı babası çıkmaktaydı
Eyvah dedim nasıl oldu da denk geldi
Bu yıl içinde bu günü
Bu gün içinde bu saati
Bu saatte bu dakikayı
Bu dakika da bu ânı
Kader nasılda denk getirdi
Fırladı birden yanımdan
Babasının bakışlarının arkasından
Yalnız kaldım yine ceviz ağacının altında
Gülsem mi hüzünlensem mi bilemedim o anda
Yalnız ceviz ağacı koyu gölgeli
Tatlı bir rüzgar üşütüyor bedenimi
Üşüyen ağaç değil, gayet sakin
Esen rüzgarda yaprakları dingin
Benim kalbimse kıpır kıpır ama ne fayda
Yine yalnız kaldım
Ceviz ağacımın altında.