Ceviz Ağacı Şiiri - Alaaddin Taşkın

Bilinmez akıbet nerde biter, nerde başlar,
Köyümün süsüydün, gözümde yaşlar,
Nerede dalında tüneyip öten kuşlar,
Kimler dikti, kimler kesti seni ceviz ağacı.

Nerde meyveni yiyen yarenler yarlar,
Şimdi kimsesiz kalmış bizim diyarlar,
Hani nerde güngörmüş ihtiyarlar,
Onlarda senin gibi yok oldu ceviz ağacı.

Alaaddin der yokluğun hüzün verdi bana,
Meyveni yemek nasip oldu çok insana,
Sıladan ayrıldım düştüm gurbetin yollarına,
Şimdi hüznünü yaşıyorum ceviz ağacı.