Ceviz Ağacı Şiiri - Mehmet Yardımcı

Ben ceviz ağacıyım
Bir asırı geriye devirmiş
Tenha bir köşesinde yamacın

Günah sayarlardı eskiden beni dikmeyi
Beli kadar olunca kalınlığım
Ölürmüş büyüten diye
Bu korkuyla vermezlerdi bile suyumu
Ancak
Kargalar yaşatırdı soyumu

Aç kalmamak için kışta
Meyvelerimi koparıp dal uçlarından
Gömerlerdi toprağa

Yerler göğermeyi örsün
Huyudur ya bütün bitkilerin
Uç verirdik doğaya
Kış azığı olsak da kuşların
Tek talaz yetişir
Sürer giderdik
En güzel yeşilimizle
Kırılmazsak çocukların elinde

Dere kıyılarında
Yamaçlarda
Kimin toprağına düşmüşsek
Oralara kanat gerer
Kol gererdik

Gün geldi değerlendik

Zar gibi inceltip gövdemizi
Ahşap ettiler gürgenlerin üstüne
Evlere mobilya yaptılar cilalayıp

Oysa yıllar önce
Salon tahtası çakılırdık konaklara
Gelinlere çeyiz sandığı olurduk
Nakışlar işlenirdi alnımıza

Baklavalara gömdüler meyvemizi
Kimine tat verdik
Süs olduk kimine
Sırtımızdan geçindi çoğu evler
Yine de dikmediler özene bezene fidan diye
Hep horlandık
Hep dağda bayırda kaldık

Bir de badem vardı benim gibi
Uzaktan akraba da oluruz
Yamuk bademle

Beni uğursuz sanırlar
Bademin dalını beğenmezlerdi eskiden
Şeftali aşılarlardı koluna
Ya da
Bağ kıyısına dikerlerdi sınır adına
Oysa
Meyveyi baharla o verir en tez
Hem acısı ilaçtı dertlere
Tatlısı zengin evlerinde çerez

Şimdi badem fidanları dikildiğini duyuyorum
Ceviz bahçeleri kurulduğunu

Memleketi yem yeşil düşlüyorum

Geç de olsa bu dönüş
Soyumuz adına
Doğa adına
Mutluluk duyuyorum