Ceviz Ağacı 2 Şiiri - Kadir Ünlü

Bir ceviz ağacı olasıydım ben,
Köyüm Dalakçı’nın dağında.
Esseydi küfül küfül tepemde,
salınsaydım usul usul,
yapraklarım hışır hışır rüzgarla.
Seyretseydim köyümden aşağı,
Allı Turnaların otağı Seyfe Gölünü
Seyfe’yi,Gümüşkümbet köyünü,ve
Höyüğü.
Gelip otursalardı üzüm bahanesiyle evden çıkan,allı yeşilli feraceli,
elleri kınalı al yanaklı cıvıl cıvıl kızlar.
Peşlerinde,saçlarını limonla yatırmış acemice sigara telleyen,
daha sakalı çıkmamış delikanlılar.
Otursaydı gölgeme,
Gül yüzlü bir kızla,bıyığı terlememiş,
bal gözlü,ince uzun bir delikanlı.
Dinleseydim onların çocuksu uçuk hayallerini,ve çırpınan kalp seslerini,
Serinletseydim heyecanlı ergen bedenlerini.
Nereden bilsinler kuzucuklar,
Bu son görüşmeleri..!
Asla kavuşmayacaklar,
ayrı ülkelerde,ayrı ellerde,ayrı şehirler,ayrı evlerde.
Çoluk çocuğa karışacaklar.
Ve ben bekliyor olacağım ihtiyar ve yorgun bedenimle,salına salına.
Bir gün gelip gelip gene oturacaklarını gölgemde.
Ağarmış saçlarıyla..!
Gelirlerse şayet...
hışırdatmadan yapraklarımı,
Dinleyeceğim sessizce onları.
Onurlu hayat hikâyelerini,
Birikmiş anılarını,torun torba sohbetlerini,
Büyük bir zevkle,
Yüz yılını devirmiş,
Mutlu bir ceviz ağacı olarak
Dalakçı Köyümün tepesinde