Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sizi okumamın sebebini anlatırcasına güzel bir şiir... Yüreğinize sağlık... Puanlarımla...
Hece yakışıyor kaleminize ,keyifle okumak kalıyor bize,,, Kutlarım Fatma Hatun Esen
Kıymet bilmeyene verirsen değer
Yerlere serer de çula çevirir
Haklıyken başını eğersen eğer
Seni on paralık pula çevirir..
Bu gönül sevdası kalbe çileyken
Sabahın seheri hakkı dilerken
Kalbimin pasını yaşla silerken
Gelir beni haldan hala çevirir
Arif'te yazarmış döndürür diye
Bilmezmi bana ne kondurur diye
Sanırım isyanım söndürür diye
Neyse deyip susup kal'a çevirir
Dilimin kelamı döner ağıda
Viran olup kalsın gönül bağı da
Kalem bana küssün bende kâğıda
Okur bir vefasız çal'a çevirir
Gazel olur bağım yaprak dökülür
Hazan mavsimidir bağlar sökülür
Kor düşen yüreğe ağıt yakılır
Söyleyen dillerim lâlâ çevirir
Artık bu bağların bağbanı yorgun
Esen sam yeline güle de kırgın
Coşarak çağlayan bu gönül durgun
Deryayı kuruyan çöle çevirir
kıymet bilmeyene verirsen değer yerlere serer de çula çevirir ne kadar doğru ve yerinde bir söz hrt kese hak ettiği kadar değer vermek gerekir.şiirinizin tamamı çok güzel kutluyorum bu güzel esere benden on tam puan sevgili leyla gül hanım selam ve sevgilerimle
Bazı eserler vardır çok beğenirsiniz ve ayakta alkışlama ihtiyacı duyarsınız, işte ayakta alkışlanacak bir şiir, kutlarım.
Dilimin kelamı döner ağıda
Viran olup kalsın gönül bağı da
Kalem bana küssün bende kâğıda
Okur bir vefasız çal'a çevirir
Her leyla kendi mecnununu yarattı
Diyarı çöllerde serap olup aşk arattı
Günahıyla gidenin geçeceği sırattı
Kılıçtan keskin kıldan ince yola çevirir
'Gazel olur bağım yaprak dökülür
Hazan mavsimidir bağlar sökülür
Kor düşen yüreğe ağıt yakılır
Söyleyen dillerim lâlâ çevirir '
Susmak ne zormuş susmak!
Sevgi, sitem dolu yüreği kutluyorum çok güzeldi.
Teşekkürler.Ant+10
Haklısınız. Çevirir çeviriiirrrrrrrrr...
Gazel olur bağım yaprak dökülür
Hazan mavsimidir bağlar sökülür
Kor düşen yüreğe ağıt yakılır
Söyleyen dillerim lâlâ çevirir
Artık bu bağların bağbanı yorgun
Esen sam yeline güle de kırgın
Coşarak çağlayan bu gönül durgun
Deryayı kuruyan çöle çevirir
Tebrik ederim... Çok güzel yazmışsınız... Usanmadan okunabilir... Tam puan... Sevgide kalın...
Halk ozanlarımızın diliyle kaleme alınmış didaktik şiirin belirlediği ana yön, kişisel doğrultuları pozitife, olgunluğa götüren bir gerçek değeri vardır. Bu nedenle insanımızın beğenisini kazanan, bir değil bir çok kez okunan bir nitelik gösterirler. Başarılı şiirinizi içime sindirerek iki kez okudum. Anlam derinliğindeki güzelliği bulmak, şiirin değerini anlamak açısından bu çok önemliydi. Gönül rahatlığıyla çok başarılı olduğunuzu belirtmek, kanımca çok doğru olacak.
Çok daha başarılı şiirlerde buluşmak dileğyle....10
Kıymet bilmeyene verirsen değer
Yerlere serer de çula çevirir
Haklıyken başını eğersen eğer
Seni on paralık pula çevirir..
Çok haklısın arkadaş çevirir mi çevirir hem de nasıl çevirir, Çok hoştu tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 96 tane yorum bulunmakta