Zehir Ağacı
Kızgındım arkadaşıma,kinliydim
Söyledim ona kinimi,giderek söndü
Kızgındım düşmanıma,kinliydim
Söyleyemedim bir türlü,günlerce büyüdü.
Onu korkularımla suladım
Geceler boyu gözyaşlarımla
Gülücüklerle onu aldattım
Yumuşak,hileli oyunlarımla.
Gittikçe büyüdü gündüz ve gece
Saklanamaz oldu parlak bir elma gibi
Düşmanım yakalandı onun menevişlerine
Bile bile benden geldiğini.
Ve sonuçta bahçeme çalmaya girdi
Bir gece ki karanlığı dünyayı sarmış
Sabah,baktım sevinçle gördüm
Düşmanım ağacın dibinde uzanıp kalmış.
…………William Blake (1757-1827)
………….(Çeviren: Erdal Ceyhan)
Kayıt Tarihi : 3.5.2010 04:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yukardaki şiirin İngilizcesi: A Poison Tree I was angry with my friend; I told my wrath, my wrath did end. I was angry with my foe: I told it not, my wrath did grow. And I waterd it in fears, Night & morning with my tears: And I sunned it with smiles, And with soft deceitful wiles. And it grew both day and night. Till it bore an apple bright. And my foe beheld it shine. And he knew that it was mine. And into my garden stole When the night had veiled tpe pole: In the morning glad I see My foe outstretched beneath the tree. ………William Blake (1757 – 1827)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!