1
Affet! Bir daha görüşmeyiz,
Tokalaşmayız hiç bundan böyle.
Affet! Gönlün bir kuş kadar özgür...
Lakin bulamaz o saadeti yine.
Bilirim, bin bir ıstırapla,
Çoktan ölenin peşinde,
Burkulacaktır o gönlün,
Adımı her duyduğunda!
2
Sözler vardır, manası yıpranmış,
Hor görülür, mağrur yığınlarca.
Gel gör ki, unutulmazlar,
Tıpkı bir can gibi kaynaşır gönül ile.
Geçmiş tabuta gömülse de,
Aziz bu sesler özünde,
Yalnız iki kişiye manalıdır
Ve yalnız o ikisi irkilir o söz ile.
3
Seninle henüz beraberdik.
Mahşer bir hiçtir tek bir an önünde.
Duyguları ansızın tüketmişiz.
Yaktık, kana kana tek buseyle.
Affet! Hayıflanma bilinçsiz.
Kısa bir aşkın peşinde.
Ayrılmak zor gibi geliyordu,
Buluşmamız imkansız gibi yine!
Mihail Lermontov
1832
Çeviri: Melaike Hüseyin
Melaike HüseyinKayıt Tarihi : 27.3.2012 21:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Rus edebiyatının romantizm dönemi temsilcilerinden şair ve yazar Mihail Lermontov'a (1814-1841) aittir. Lermontov, Rus edebiyatında Kafkas temasını en geniş işleyen yaratıcılarındandır. Edebi mirası, Rus şiiri için son derece büyük öneme sahiptir.
1
Прости! — мы не встретимся боле,
Друг другу руки не пожмем;
Прости! — твое сердце на воле...
Но счастья не сыщет в другом.
Я знаю: с порывом страданья
Опять затрепещет оно,
Когда ты услышишь названье
Того, кто погиб так давно!
2
Есть звуки — значенье ничтожно,
И презрено гордой толпой —
Но их позабыть невозможно:
Kак жизнь, они слиты с душой;
Как в гробе, зарыто былое
На дне этих звуков святых;
И в мире поймут их лишь двое,
И двое лишь вздрогнут от них!
3
Мгновение вместе мы были,
Но вечность — ничто перед ним;
Все чувства мы вдруг истощили,
Сожгли поцелуем одним;
Прости! — не жалей безрассудно,
О краткой любви не жалей:
Расстаться казалось нам трудно,
Но встретиться было б трудней!
1832
TÜM YORUMLAR (2)