* * *
Geçer gider halk fırtına ve isyanların
Gölgesinde cıvıklaşmış yıllar.
Dünkü ırgat özgürlükten bitap düşerek,
Pranga özleminde zincirlerini kovalar.
Kazarma ve zindan inşa etmekle,
Yıkık tahtı, heves naraları yine kurar...
Ve susacağı o ayı inine çekilmekle,
Tarlasında ırgat gibi yine saban sürer.
Akabinde kan dumandan silkelenerek,
Amir kırbacından memnun,
Dinmiş yangınların tüten kömürlerinden
Yakar ukdesine parlak bir mum.
Dua edin, sabredin, kabul edin,
Sırtınıza belanızı, boynunuza tahtı.
Ruhunuzun diplerinde şahlanmakta sualtı Kitej.
Gerçekleşemeyen rüyamızın sırrı.
Kayıt Tarihi : 8.9.2023 16:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin yazıldığı tarih: 18 Ağustos 1919. Maksimilian Voloşın (1877-1932) Rus şair, ressam, edebiyat eleştirmeni ve sanat tarihçisidir. Rusya'nın Moğol istilası sırasında yok olmaktan kurtulmak için göl sularına gömülen harikulade güzelliğe sahip Kitej kenti efsanesine atıfla yazılan bir şiirdir. Kitej kenti Rus kültüründe hiç bir zaman var olmayacak güzel yaşamın özlemini simgelemektedir. Rusça aslından tercüme eden: Melaike Hüseyin
TÜM YORUMLAR (1)