Denizaltımızın kara başgönderi üzerinde,
Çoban Yıldızı doğmakta. Garip yıldız.
Kadın sevgisinden mahrum kalmış biz erkekler,
Bu yıldızı, tıpkı bir dişi gibi bekleriz.
O tıpkı Sen, gittikçe geç doğar,
Ve gökcisimlerin duruş ahengini bozarak,
Diğer yıldızlar yükselirken hemen yanında,
Kendisine arzu ettiğimden daha yakın parlamaktalar.
Onlar, ödlek, arsız ışık saçar.
Ben asla onlardan olamayacağım.
Ben ki, yeryüzünde senin tarafından unutulan,
Varsın onlar sana gökyüzünde daha yakın.
Yerkürenin tehlikesi bana vazgeçilmez,
Uysal, onlar gibi göklerde üşüyemem.
Gel sen düşkün yıldız ol bilakis,
Bana doğru gökten uzat elini.
Kadın, can sıkıntısından sevilir göklerde.
Gitmesine izin verilir umursuzca...
Sen kay ve düş şu dünyevi kollarıma.
Yıldız değilim. Ben tutarım seni.
Konstantin Simonov
1941
çeviren:
Melaike HüseyinKayıt Tarihi : 18.12.2012 01:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Konstantin Simonov (1915-1979) Rus savaş muhabiri, gazeteci yazar ve şairlerindendir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!