Cevher Mansur Altın bir çocuktur ve şiir yazar
İki uçlu bu yolda
Yürüdüm boydan boya
Hakkın divanına varınca
Yüzümüz kararmasın
Kalmışım ama dilsiz
Allah’ın elçisisin
Kalbimizin gözdesisin
Allah der geçer
Putları yerle bir edersin
Başımızın tacısın
Hakikatin başısın
insanların içinde var mıydı umut
insanların içinde var mıydı sevgi
insanların içinde var mıydı pişmanlık
meğer yokmuş meğer yokmuş
insanların içinde yok muydu kötülük
Ey Biçare
Gene geldin iki minareli kubbeye
Çıkar dert ve tasa elbisesini
Huşu ve teslimiyet vakti şimdi
Uzan boylu boyunca seccadeye
Öpsün alnından nur ve huşu ile
Odalara kapanırsın kalbin kırık ise
Anlar seni odalar ve sahibin
Düşmekte olan herhangi bir şeyi
Tut elin boşta isen
Kimsesizlikten korkar isen
İnsanoğlunun nefsi
Olur mu Allah'ın kölesi
Ancak nefsini yenen
Olur Allah'ın gözdesi
Allah'a köle olmayan
Namaz ne büyük abat
Hakikat içinde murat
Kalbinin hası
Şeytanın hasmı
Ey kalbim
Namaz der durursun
Kara tabutun açık penceresi
Duyduğum Fatiha’nın son sesi
Allah uğrana can verenlerin hepsi
Peygamberin şefaat mertebesi
Götürün artık beni
Gelmiş ölüm meleği
Kapılar açılır boşluğa
Kalbini kapat dışarıya
Kardeleni mavisi ve gülü varsa
Yaradanı asla unutma
Her şeyin vardır sonu
Gecenin karanlığında
yürüyorum ilerleyerek
korkudan donan kalbimi
kim düzeltecek
kalbinin kararması
karadır karanlık geceden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!