Sustum çünkü çaresiz ve yalnızdım,
Vurdular canımı yaktılar defalarca,
Karanlık kuyularda hapis kaldım,
Canımı yaktılar acımadan hunharca.
Beni hiç affetmedi zalim insanlar,
Sadece gök yüzüyüm belki,
Veya Sadece yıldızım ben,
Ne var olduğum sabit belli,
Ne de Yokluğumla varım ben.
Güneş olurum yakarım çevremi,
Ey hayat!
Sana anlatacağım binlerce sırrım var
Yarına ışık arayan binlerce gecem
Karanlığa saplanmış dertlerim var
Benim kötü günümü bekleyen insanlar
Ne gereksiz bir insanım bu dünyada
Bir seven dostum bir seven tanıdık yok
Zaman beni çarkın içinde dolaştırsa da
Beni gören tanıyan bilen yok
Umudu kaybetsem çaresiz kalsam bile
Kalbimi uçurumdan attım bu gün
Senin yanındayken kalbim sürgün
Tutsak oldum sana esirinim ey canan
Kurtulmak imkansız halimi bir görün
Sevdim sadece sevdim seni imkansızca
Beni sırtımdan acımadan vurdular
Dostlarım adımı enayi koydular
Akrabalar akrep gibi soktular
Acımadılar bana heran hep kıydılar
Kime güvensem karlar yağdı üstüme
Gönlümün ağlaması kadermi bilmiyorum
Yorgunum bitkinim içim bir vuslat arıyor
Kördü gözüm şimdi herşeyi net görüyorum
Her gerçek git gide daha çok canımı acıtıyor
Varlığım yetmedi manevi dünyamı istediniz
Sen varken ben hayat doluydum
Hava sen su sen benim herşeyim oldun
Yaşama hevesim gözyaşlarımı durduran
Kalbimdeki fırtınayı bir sözünle dindiren
Sen benim herşeyim oldun sen benim tek aşkım
Yokluğun beni yudum yudum öldürür
Artık çok geç belkide ağlamak için,
Ben seni özledim gelmeyeceksin,
Saçımı okşayıp sevmeyeceksin,
Nerdesin şimdi sen anneciğim.
Al beni koynuna ısıt yüreğimi,
Yüreğimde sakladığım kara bir sandık,
Seninle geçen o günler nafileymiş yazık,
Yıllara meydan okur sevdamızı haykırırdık,
Çıkmıyor gönlümden paslanmış o hançer,
Hani gönlüm o vefasızın adını anmayacaktın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!