Cevdet Şiiri - Osman Alpsoy

Hakk bizi yaratmış, farklı biçimde.
Yılanı yerlerde sürüyor Cevdet!
Balığı yüzdürür derya içinde.
Devede çöllerde yürüyor Cevdet!

İnsan mutlu olur, bunu bilince.
Allah deyip o an akla gelince.
Her canlı zikreder, kendi dilince.
Sanma it boşuna ürüyor Cevdet!

Sen de yaratana eylesen meyil.
Rahmana secde et, önünde eğil.
Üstelik yaptığın boşuna değil.
Gör ki ne müjdeler veriyor Cevdet!

İnsanlar dünyaya gelip yaşarlar.
O yana bu yana neden koşarlar.
Tabutu görünce niye şaşarlar.
Hepsi aynı yere varıyor Cevdet!

Bunca açan çiçek bir gün solmaz mı?
Aklı olan biraz ibret almaz mı?
İnsan ölür amma ruhu kalmaz mı?
Sadece bedenler çürüyor Cevdet!

Her şeyin üstünde mühür basılı,
Rabbin izi vardır, sözün hâsılı.
Gökte fener gibi durur asılı.
Güneşte ne cevher eriyor Cevdet!

Osman’a kulak ver dinle sözünü.
Şeytan boyamasın iki gözünü.
Sonra pişman olup, dövme dizini.
Bak yaşın kemale eriyor Cevdet!

(13 Kasım 2004)