Cevat Sevil Şiirleri - Şair Cevat Sevil

- 670-


Kara günler geldi geçti
Fakirlerin yüreği pişti
Yoksulluktan donlar pişti

- 580 –
Dost bir kaş kalemi istedi
Almaya gücüm yetmedi
İstemem ben kaş kalemi
Bana yeter bal kelamı

- 157 -

Şeyh İmam'dır velilerin sertacı
Maneviyat sultanı dertler ilacı
Kul Hüdavendi’dir onun muhtacı
Babam Şeyh İmam gibi rehber bulunmaz.

Kimini sevmiştir demiştir aslanım
Meydanda oynatır kılıç kalkanım
Kimene demiştir nuri sultanım
Bu hallerden bilenler vardır.

Kimine demiştir sırru Cemal'ım

Sen sana gitmiyorsun
La mekanda ne arıyorsun
Hayvan gibi bağırıyorsun
Vallahi sen bulamazsın
Bulamazsın olamazsın.

Bülbülüm küsmüş bu kafeste ötmüyor
Zulmet dumanı bu kalbimden gitmiyor
Bir iş yapmaya asla elim tutmuyor
Bir aşk şarabı minnet ettim, dost bana vermiyor

Dost kapısına minnet edip ettim figan

- 672 -


Yüksek dağları aşarım
Nasıl yar yolu şaşarım
Kuş olup havaya uçarım

- 635 -

İnsan hayvanlara tapmaz, Hak yolundan asla sapmaz
Biz Muhammed kullarıyız, köpek bize rehber olmaz
İnsan olan insan sever, vahşi olan hayvan sever
Biz Muhammed kullarıyız, köpek bize rehber olmaz

- 582 -
Bu devirde çoktur şeyh u vaizi
Günahı sormazlar yerler faizi
Olmuşlar milletin haydut dayısı
Böyle cambazların arkasında namaz olur mu

- 653 -

Ey Kerim’i padişahı her demi
Halk eyledi bu mevcudat bu âlemi
Senden gayri yok padişah bı güman
Bu asiler senin lutfüne hiç etmez iman