Konservatuvar öğrencisi olarak geldiği bu şehirde şiir yazmayı bir abisinden öğrendi ve öğrenmeye devam ediyor
Bir acı yel esti şu yüce dağdan
Onulmaz dertleri yoluma serdi
Emek ile baktığım tomurcuk bağdan
Rızamı almadan gülümü derdi
Gölüme uğramaz ördeğim kazım
Vefasız yar ellerinde
Emeklerim boşa gitti
Halim elin dillerinde
Çok konuştum taşa gitti
Gönül verme bir zalime
Azad et canımı koyver gideyim
Özümü şad iken bulduğun yerde
Garip bülbül olsam güle ne deyim
Bu gönlü kelamla çaldığın yerde
Lal oldu dillerim çıkmadı sesim
Kirpiklerin cana değer
Kara gözlü ahu dilber
Soğuk bağra ataş yağar
Kıskandırır mahı dilber
Dönüp baksa ömür gider
Arzu hal etmeye derman kalmadı
Sırrımı ellere diyemez oldum
Yar yaban oldu da kapım çalmadı
Zehir oldu aşım yiyemez oldum
Hatrımdan çıkmıyor ala benli yüz
Elem bahçasının gülünü derdim
Taze benzim soldu sarardı benim
Sevdamın yoluna gençliği verdim
Şavkıyan gözlerim karardı benim
Kördüm de görmedim gittiğim yolu
Hasret edip yollar aşıp geldiğim
Adım sanım kendi kanım el olmuş
Saç ağartıp güller gibi solduğum
Bağım bahçem boran vurmuş sel olmuş
Bana mıdır bu alemin cefası
Bakma telaşeyle yitip kalana
Yorulur da gider kırılan biri
Minnet etmem benden hakkım alana
Yok olur da gider sorulan biri
Mihnet ile gelen isyansız gitmez
Hasretin acısı düştü bağrıma
Mesut olma gönül sırası değil
Yaban eller kulak vermez çağrıma
Durmaz kanar yaram durası değil
Elzemdir yârimin tek güzel sözü
Yardan ayrı düştü benim yollarım
Niyetimi yazar kalem elinde
Nicedir yiyemem zehir ballarım
Taşlara çalındım alem elinde
Kara zindan oldu bana sarayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!