Cevapsız Sorular Şiiri - Gürcan Günay

Üşür sensizliğin yorduğu akşamlarda içim
Sessizdir gece... sensizdir...
Karanlıktır... ürpertici...
Ne sesin çınlar kulaklarımda
Ne bir hayalin vardır gülümseyen uzaktan
Ne uzun gecedir bu
Bu ne uzun bekleyiş sabahı
Ne doğmaz güneştir bu hangi ufuklardan
Bu kaçıncı gönül fırtınasıdır
Savurur içimdeki külü
Bu ne erken kış gelmesidir
Soldurmuştur gönüldeki gülü
Ne gelinmez yoldur bu o akşamdan
Bu nasıl başlangıçtır
Bu ne erken sondur
Hangi saattir yıllardır
Beynimde sensizliği tıklayan
Hangi umut çiçek açmıştır
Hangi diyarda hangi çorak gönül bağında
Ne bir mektup gelir senden
Ne bir resmin vardır bana yadigar
Ve ne sen çıkar gelirsin bir akşam üstü
Bir ismindir cılız bir şule
Titrer çatlak dudaklarımda
Hangi vuslatsızlık iklimidir bu
Esmiştir zamansız gönül içre
Hangi rüzgar çalmıştır seni dalımdan
Gündüzler mi solmuştur tastamam
Ya da geceler mi sabahsız kalmıştır
Hangi ücra köşelerde
Kaderine terk edilmiştir sevgi
Bu nice yoksunluktur aç yüreklerde
Bu nasıl aşk yitimidir süregelen yıllarca
Hangi yangına düşmüşüzdür de
Olmuşuzdur böylesine perişan
Bu ne ulvi yoldur... bu ne yakarış...
Bu nasıl yürümektir ateşlerde yalın ayak
Ne bitmeyen yoldur bu
Bu ne varılmayandır...
Ey sevgili! Ya ben uzaktayımdır sana
Ya bir hayaldir sende gördüğüm
Vaslı olmayan bir yoldur uğruna yürüdüğüm
Ben sana varsam bir gün sen yoksundur
Ya da gelsen sen bana vakit geçmiştir çoktan
Ne yüce bir duygudur nasıl bir tutku
Güç verir hala köhnemiş bedene
Hangi ateştir ki haz verir çekene
Yaşanmamış yıllarım sende kalmıştır
Sana adanmıştır yaşanacaklar...