Cevapsız Sorular Şiiri - Kenan Kervan

Cevaplarını bulamadığım sorularım var içimde.
Ne kendime sormaya cesaret edebildiğim.
Ne de birisine anlatabildiğim.
Öyle bir yangın var ki göğsümün tam ortasında.
Ansızın harlayan.
Ölüm gibi.
Can vermek gibi.
Öyle bir korku ile kaplı ki ruhum.
Suç işleyen yaramaz bir çocuk gibi.

Aslanların izlediği bir ahu gibi çaresizim.
Ha avlandım ha avlanacağım sanki.
Nedir bunun adı.
Bu soruların cevapları nedir.
Korkuyor içimdeki yaramaz çocuk.
Kafese kapatılmış bir kuş gibi çaresiz.
Çırpındıkça kurtulabilmek için,
Demirlere çarpıp zarar veriyorum kendime.

Fırtınalar kopuyor içimde.
Nedendir bu karanlıklar.
Denizlerimden kıyılarıma vuran dalgalar dövüyor kayalıklarımı.
Her vuruşta bir parça alıp götürüyor da,
Eritiyor yavaş yavaş denize bakan yamaçlarımı.
Düşüyor sulara bir bir ayaklarımın altındaki taşlar.
Bu fırtına yok ediyor yamaçlarımı,
Ve dolduruyor denizlerimi de.

Cevaplarını bulamadığım sorularım var içimde.
Kimsenin bilmediği, fark etmediği.
Ve kimseye anlatamadığım.
Kopan fırtınalara kulak tıkayıp sustuğum.
Ayaklarımın altından kayan taşlara rağmen,
Düşmemeye çalıştığım uçurumlardan.
Ve avlanacağımı bile bile aslanlara;
Kaçmadığım,kaçamadığım korkularım var içimde.
Nedenini bilmediğim, cevaplarını bulamadığım.