Cevapsız Sorular Şiiri - Ümran Özlük

Bin sual soruyorum,
Tek bir cevap alamıyorum.
Böyle mi olmalıydı,
Seninle vaat etiğimiz buluşmamız.
Böylemi esmeliydi bu rüzgâr.
Rüzgâr telaşta, martılar çığlık çığlığa,
Sen ise inadına,
Gece karanlığa bürünen şehir gibi.
Zifiri karanlıklardasın.
Sen çaresiz, elin kolun bağlı,
Yatarken boylu boyunca,
Yalnız yatağında,
Benim gönlüm nasıl sevinsin,
Seni gördüm diye.
Böyle görmemeliydim seni,
Kıpır kıpır şen gülüşlerin yayılmalıydı,
Yoğun bakım kapılarından dışarı.
Seninle beraber bende, boğulmaktayım,
Sen karanlıkta, ben gün güneş aydınlıkta.
Issız kapalı kapıların beri ardında
Biliyorum sen güçlüsün, döneceksin geri
Ansızın çalacaksın gönül kapımızı.

20 Ocak 2009 İzmir