Demirden dağlar eriyor yüreğimde

Cevapsız bıraktım her şeyi
Altın sandığım, bakır çaydanlık
Hani bakır kokusunu da severdim ya!
Altına tutardım bardağımı
Her şiiri yazdığımda
Ölümü de özler insan
Aşkı özlediği gibi...

Vücudumun yarısı öyle
toprağı özler gibi
baktığım uçsuz bucaksız denizin dibi
Ben böyle anladım gönlümü
Nereye harcadım ben ömrümü?
Demirden dağlar eriyor yüreğimde...

Buz damlıyor ucundan mevsimlerin
Yanılgılar raksıydı belki yaşadığımız
Kendine bile güveni kalmamıştı insanın
Gecesini boyamış da gündüzüne
Gülerken bile insan,
Demir tel örgüler çarpıyor yüzüne…