Cevap Vermeyen Telefonda.....
Şehrin kalabalık sokaklarında
Döndüm
dolaştım
kıvrandım
durdum...
Tanıdık bir ses aradım
Çaresizce telefona sarıldım.
Çevirdim numarayı,
Yine mekanik sesi duydum
Yalnızlığımı onunla paylaştım.
Ölü deniz gibi duygusuz
Ve sessiz dinlemeyi biliyor
Ne itiraz ediyor
Ne de karşı bir tez sunuyor.
Kıymet bilmez bir kul muyum?
Sadakatte ihaneti yaşadım.
Tarifsiz bir alev sarıyor bedenimi
Sularda gün batımını seyretmek
Bir iz bırakmıyor ruhumda.
Ergenlik çağındaki kadar
Kimlik duygusu karmaşasındayım.
Kendimi ararken benlik denizinde içinde
Kıyıya yaklaştığımı hissettikçe batıyorum.
Dişimle tırnağımla toprağı kazırken
Duygularım bulutların üzerinde
Ruhumu buğulu camda gözetleyerek
Tanımaya çalışıyorum kendimi
Kendimle paylaştığım sırlarımı
Kendime sormaktan korkuyorum.
Düşündükçe, zemheri soğuğunda
Zeytin dalı gibi titremedeyim
Tanınmaz şüphedeyim,
Gözlerim dalıyor,
Ruhum bedenimden firarda
Yok oluşumun feryadını kendim duyuyorum.
alooo ne olur cevap ver! ! Bu ben mi yim?
10/04/2004
Kayıt Tarihi : 3.5.2004 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!